Inesowy Domek.

*Podszedł do fotela, na którym jeszcze przed chwilą siedziała Ines. Oparł sie dłońmi po obu jego stronach na poręczach.* Posłuchaj... nie istnieje dla mnie takie cos jak 'znikanie'. Gdybyś wyjasniła dokładniej to pewnie bym Ci pomógł. Ale lepiej uciekać... *Warknął patrząc się w dół na fotel.* A teraz skoro mam iść... dobrze. *Dodał i zaczął odrywać dłonie od poręczy.*

- Znikanie ... zanikanie, nie możność pojawienia się mimo szczerych chęci, nie mogę Cię dotknąć ! - to ostatnie niemal krzyknęła ni to wściekle, ni to rozpaczliwie i machnęła ręką, która swobodnie przepłynęła przez jego rękę. Miała ochotę uciec gdzieś dalej, schować się gdzieś i tak zostać, z dala od wszystkiego.

*Brunet już chciał odwrócic się na pięcie jednak podrapał się po szyi i westchnął zamykając oczy.* Kiedy to się zaczęło? *Zapytał spokojniejszym tonem i usiadł na kanapie obok patrząc na Ines.* W końcu ostatni dzien spędziłaś ze mną a więc?

- Uderzyłam się w głowę, dzisiaj. - jej ton stał się jakby obojętny i wyprany z jakichkolwiek emocji. Samuel sprawiał wrażenie psychologa, który ze spokojem mówił ' Chcesz o tym porozmawiać ? ' . Albo tylko jej się tak kojarzył. Kiedy nie trzeba było, to kipiał emocjami a kiedy przydałoby się żeby się przejął, przybierał najbardziej spokojny ton i postawę. Ines założyła by się że intensywniej by zareagował na 'Ty debilu' niż 'Została mi godzina życia.'

*Brunet oparł głowę na dłoni i pokręcił nią. Jego ramiona poruszyły się jakby ze śmiechu. Jednak to był śmiech bezradności, zupełnie nie wiedział co zrobić.* Zapomniałaś przez to jak sie kontroluje teleportacje?! *Bardziej stwierdził niz zapytał i zerwał się z kanapy. Zaczął chodzić w kółko po pokoju aż w końcu rozpiął suwak czarnej kurtki, która miał na sobie i rzucił ją na podłoge zostając w samej koszulce. Ukucnął przy Ines i wystawił w jej strone dłoń.* Dotknij mnie.

- Teleportacji nie musiałam zapominać, bo wcale takiej zdolności nie miałam - burknęła.
- Mocno ? - zapytała, mając na myśli dotknięcie.

Teleportacja czy nie to jednak przejście do 'nicości', rozpłynięcie w atmosferze. *Odparł już powoli sie irytując jednak odetchnął i znów spojrzał na znikająca Ines.* Obojętnie jak, spróbuj. Mam pewien pomysł. *Przybliżył dłon jeszcze bliżej i czekał.*

Zamiast dłoni machnęła ręką w stronę jego policzka, i pech chciał że akurat wtedy 'mrygnęła'. Nie był to mocny cios, ale na pewno zapiekło. Przecież pytała się czy mocno, prawda ?

*Samuel tak samo szybko jak Ines znikała tak ten przybrał kształt wilka. Czarne zwierze szczerzyło kły na blondynkę a szkarłatne ślepia świeciły gorączkowo. Z gardła wilka wydobył się głośny warkot.* Nie to nie. Radź sobie sama. *Powiedział w końcu i złapał w kły kurtkę, która położył na kanapie.*

Przygryzła dolną wargę, choć i tak pewnie nie było tego widać.
- Przepraszam. - mruknęła cicho.
- Twoje kły nie robią na mnie wrażenia. - dodała, spoglądając na niego.
- Mhm, jasne. Zostaw mnie. - powiedziała, nie ruszając się z miejsca.

*Wilk zaśmiał się z kurtką w pysku i spojrzał na Ines.* Nie muszą, nie sa na pokaz. *Warknął wypuszczając wcześniej okrycie na ziemię. Chwile później znów był Samuelem stojącym przy dziewczynie.* Chce Ci pomóc ale widocznie nie potrzebujesz mojej pomocy więc ide. *Odparł łapiąc oparcie fotela.* Spróbujmy jeszcze raz... chcesz wreszcie zaistnieć a nie mrugać jak przepalona żarówka? A więc rób do cholery to co mówię! Magia nekromancji może nam pomóc, nie gwarantuje sukcesu ale może sie udać. *Wytłumaczył starając sie kontrolowac swój gniew.*

Nie odezwała się, tylko zakryła dłońmi uszy nie chcąc słyszeć jak się na nią drze. Teraz z chęcią znowu walnęła by go w policzek. Wyglądał, jakby chciał ją zabić, a nie jej pomóc. Nawet nie wiedziała że jest taki nerwowy. Nie mogła myśleć kiedy ktoś się na nią darł, zwłaszcza kiedy zależało jej na tym kimś.

*Brunet patrzył na dziewczyne aż w końcu zmrużył oczy i pokręcił głową. Nie odzywał sie przez chwilę i przysiadł na poręczy.* Dobrze... przepraszam. Jestem zbyt porywczy. *Mruknął i uniósł spojrzenie na blondynkę. Przez chwilę zapomniał, iż Ines zanika i wyciągnął dłoń by dotknął jej ramienia. Poczuł tylko delikatny opór, nie do końca jak ciało ale tez nie jak powietrze, zupełnie jakby dotykał jedwabiu. Uniósł dłon wyżej chcąc dotknąc jej policzka powoli wszystko sobie układając i udoskonalając swój pomysł.*

Uniosła wzrok na jego twarz, nadal się nie odzywając. Położyła dłonie na swoich kolanach, poza tym siedząc nieruchomo. Nie wiedziała co planuje, ale wolała go już niczym nie rozwścieczać. Jeszcze ją pobije ?

*Cofnął szybko dłoń i uśmiechnął mając uz idealny plan.* Pomyśl o czymś... musisz pomysleć o czymś związanym ze mną. Niekoniecznie jak się wściekam. *Gdy dodał ostatnie zdanie posłał jej ciepł uśmiech, zupełnie jakby chciał pokazać, że będzie dobrze.* Cały czas staraj sie jakoś wrócic i dotknąc mojej ręki, wtedy byc może uda mi się za pomoca magi wrócić Ci zdolności. Wystarczy nam krótki kontakt.

Zmarszczyła najpierw nos, zastanawiając się nad czym ma myśleć. Wyobraziła sobie, że dotyka jej policzka i tym razem naprawdę to robi. Zamknęła do tego oczy i uśmiechnęła się lekko. Myślała o tym bez przerwy, czekając na jego ruch.

Nekromancja to magia śmierci. W tej chwili umarła jakby cząstka Ciebie... jeśli moje myślenie nie jest błędne to powinienem ja ożywić. *Mruczał ni to do siebie ni to do Ines unosząc znów dłoń do jej policzka. Przez chwilę znów nic nie poczuł a za chwilę jakby lekki dotyk.* Pomyśl o czymś co już było.

Już zamykała oczy by pomyśleć o czymś intensywnie gdy poczuła silne kłucie z tyłu głowy wraz z jakimś wysokim dźwiękiem i zemdlała o,o

*Sam zaklął głośno mi wziął Ines szybko na ręce, położył ja na kanapie i zaczął delikatnie cucić.* In... wstawaj! Obudź się! Cholera no! *Gadał tak w kółko potrząsając dziewczynę za ramiona i bijąc lekko po twarzy.*

Ines teraz dość regularnie materializowała się na jakieś pół minuty, by zaraz zniknąć na mniej więcej taki sam odcinek czasu. Cucenie niewiele dało a oczy poruszały się pod powiekami bardzo szybko.

*Brunet siedząc przy nogach Ines poczekał aż ta sie zmaterializuje i w tym momencie wziął jej jedną rękę w obie dłonie i zamknął oczy. Szepcząc pod nosem jakieś niezrozumiałe słowa zdawał się zawiesić. Jego głowa wisiała a włosy zasłoniły całą twarz. Całe ciało miał rozluźnione jedynie dłonie mocno zaciskały się na rączce blondynki. Znów za pomoca magii próbował wpłynąć na umysł Ines i przywrócić ją do życia. Mając nadzieję, że wybrał dobry sposób trwał tak wciąż całą swoją magią śmierci czekał aż Ines się wybudzi... lub nie.*

Ines poruszyła gwałtownie ręką, którą trzymał Samuel. Po chwili oczy zatrzymały się w jednym miejscu, a Ines obróciła głowę w bok. Tuż nad nią zamigotała jakaś czerwona poświata, która jednak szybko wsiąkła w dziewczynę. W tym samym momencie In uchyliła lekko oczy, jednak nie poruszyła się. Przestała migotać.

*Brunet otworzył na chwile ciemne oczy i spojrzał na dziewczyne, odetchnął głęboko a zaraz na powrót zamknął powieki i osunął się kanape wciąż trzymając jej dłoń zamkniętą w swoich. Długo nieużywana magia śmierci wyczerpała go na tyle, że ten wpadł w krótki letarg. I leżeli tak oboje na tej samej kanapie z zammkniętymi oczyma.*

Zamrugała powoli i spojrzała na Samuela. Ściągnęła lekko brwi... co się działo ? Nie wiedziała czemu, ona też czuła się bardzo osłabiona. Podniosła jednak głowę, natrętnie wpatrując się w Samuela dziwnym wzrokiem.

*Jego klatka piersiowa nagle przestała sie poruszać, trwał tak przez około minute aż zaczerpnął głęboko tchu. Otworzył oczy, ktore teraz świeciły sie szkarłatem. Spojrzał na Ines i podniósł się.* Ty żyjesz, kruszyno. *Mruknął i usmiechnął sie zaraz nagle ja przytulając zadowolony, ze wreszcie może jej normalnie dotknąć.*