Stary cmentarz

- Nie! Czekaj!
Zerwał się i zaraz ją dogonił, chwytając za rękę by mu nie uciekła.
- Źle mnie zrozumiałaś. Nie to miałem na myśli. Obojętni są dla mnie inni ludzie, demony czy co tam jeszcze pełza po ziemi. Ty wręcz przeciwnie.
Mówiąc to patrzył wprost na nią, wręcz przeszywając ją wzrokiem. Tak jakby to miało pomóc... No. Ale zobaczymy jaki będzie efekt.

Wyrwała rękę i westchnęła.
- Nie wierzę. Zawsze byłam nikim. Dla wszystkich. Rodziny, przyjaciół. Dlatego uciekłam do Caresinu! A tutaj jest tak samo...
Pokręciła głową patrząc na czubki swoich butów.

Skrzyżował ręce ze sobą, na wysokości klatki piersiowej, nie przestając na nią patrzeć. W pewnym sensie sprawiało mu to swego rodzaju przyjemność. Zresztą... Który zdrowy facet nie zawiesiłby oka na tak ładnej dziewczynie.
- W takim razie uwierz. Najwyraźniej nie należę do "wszystkich".

Pokręciła głową, i po chwili utkwiła w nim wzrok
- Nie potrafię...
Usiadła na jakimś nagrobku, podkurczyła nogi i objęła rękami kolana o.o

Westchnął głucho, na chwilę spuszczając wzrok. Zaraz jednak znów na Nią popatrzył.
- Spróbuj chociaż, proszę. Naprawdę zależy mi na Twoim zaufaniu...

Prychnęła
- Zależy Ci... Dobre sobie!
Westchnęła i wstała. Nie mogła już znieść tego wszystkiego. Według niej Sky kłamał, b y jej nie pogrążyć. o.o

Pokręcił głową, równocześnie wywracając teatralnie oczami i wypuszczając głośno powietrze. Jak on z nią potrafił wytrzymać? Cóż, Sky był niezwykle cierpliwym czło.. tfu! demonem. Podszedł do niej, zachodząc dziewczynie drogę. Nigdzie nie pójdzie i koniec.
- Słuchaj. Nie kłamię, mówią szczerą prawdę.
Mówiąc to spojrzał prosto w oczy Denerith. Jak nie słowa to może wiarygodne spojrzenie zadziała.

Pychnęła ponownie
- A masz jakiś dowód?
Westchnęłą. I ko,ńczy się rola kłamstw!


/Sry za bledy, ale pisze na laptopie w pospiechu o.o

Miał wrażenie, że zaraz coś zrobi tej dziewczynie, ale to tylko wrażenie... Zirytował się lekko, no może bardzo, ale schował do gdzieś głęboko w sobie.
- Dowód? A nie wystarczy, że się o Ciebie martwię? Że opatrzyłem Twoją ranę? Że teraz nie mam najmniejszego zamiaru Cię tak zostawić?
Ton jego głosu uległ zmianie, już nie był tak spokojny jak przedtem. Mówił głośniej, czuć było emocje. Rzeczywiście się martwił a na dodatek uparł i nie miał zamiaru zrezygnować. Co on w niej widział do cholery? Nie dość, że nie pozwala sobie pomóc to jeszcze rząda nie wiadomo czego. Gdyby Sky był inny... Odwrócił by się teraz i ruszył przed siebie, nie oglądając się nawet na Den. Byle dalej od tej nieznośnej dziewuchy. Coś jednak go trzymało.

Znów zamieniła się w kłębek na nagrobku. Starając się nie myśleć o ranie, ani o tym, że zaraz będzie robiła jako rzeźba lodowa w parku, spojrzała w niebo. Po chwili zamknęła oczy. Ciekawe czy Sky już sobie poszedł?

To już przechodziło wszelkie pojęcie. Trząsł się wręcz z nerwów. Sky, opanuj się, spokojnie... Starał się zachować przynajmniej pozory wewnętrznego spokoju. Koniec. Prosić się więcej nie będzie. Nie da jej tu zamarznąć i wykrwawić się na śmierć. Albo na odwrót... Zalezy co pierwsze wykończy dziewczynę. Podszedł do niej i nie pytając się o nic wziął na ręce, siłą.
- Wracamy do mnie.
Oznajmił jedynie i ruszył w tymże kierunku. Hah, ciekawe jak Den zareaguje. Na pewno chłopak cieszyłby się gdyby nie miała już na to sił.

- Bez łaski! - powiedziała lodowato i "wyszarpnęła" się z jego rąk. Upadła na ziemię, i powstrzymała się od jęku. Wstała na lekko trzęsących się nogach
- Nie będę ci się narzucać...
Odwróciła się, i ruszyła powoli w drugim kierunku, starając się nie wyglądać jak kaleka xD

Co to jest za kobieta?! o.O Zamrugał kilkukrotnie oczyma, patrząc jak ta... próbuje iść normalnie. Kiedy ona wreszcie pojmie, że on chce dla niej jak najlepiej? Ruszył za nią niemal natychmiast i chwycił mocno na ramię, tak by mu się nie wyszarpnęła. Koniec, nie puści.
- Czekaj.
Chwila pauzy, jakby zbierał się na jakiś długi wywód.
- Błagam Cię zacznij się zachowywać normalnie. Nie narzucasz mi się, chcę Ci tylko pomóc. Proszę...
To ostatnie słow rzeczywiście zabrzmiało zupełnie inaczej, błagalnie. Takież samo miał spojrzenie. Nie wiedział już co ma zrobić, chciał... Chciał tylko jej pomóc. Nie wyobrażał sobie tego by mógł ją zostawić, oj nie. Nie teraz. Patrzył prosto w jej oczy.

Przygryzła wargę, wciąż próbując się wyrwać.
"nie rycz! Błagam, tylko nie rycz!" - powtarzała do siebie.
- Zawsze byłam ciężarem! Wątpię by teraz był inaczej...
No teraz to już lamentowała o.o

- Powiedz mi jak ktoś tak cudowny może być dla innych ciężarem?
Co on wygaduje do jasnej cholery? Chyba coś mu się we łbie poprzekręcało, oj tak. Zfiksował. Od nadmiaru emocji i stresu. Tak, to na pewno to. Ale... Z drugiej strony uważał dziewczynę za kogoś wyjątkowego, więc nie było to kłamstwo.

Prychnęła
- Cudowna? - mruknęła ironicznie. Wreszcie przestałą się wyrywać. Po co ma stawiać opór, skoro i tak przegra? Westchnęła i zwiesiła smętnie głowę.

- Nie wiem. Po prostu...
Puścił jej rękę i wypuścił głośno powietrze. Zaczął się już gubić, nie wiedział co... a raczej jak powiedzieć. Bo jeszcze głupio by wyszło... A wolał nie wprowadzać jej niepotrzebnie w błąd. I tak już za dużo powiedział. Stanowczo za dużo.
- Według mnie jesteś wyjątkowa. Na swój sposób oczywiście.
Uśmiechnął się jednostronnie. Miał na myśli to, że bywa troszeczkę irytująca, co również w pewnym sensie jest "słodkie".

- Nie wiem... Nie wiem co myśleć...
To był tylko skrót od tego, co naprawdę działo się w jej głowie. Westchnęła i spojrzała krótko na Sky'a. Usiadła na nagrobku, obejmując się rękoma.

Westchnął głucho i stanął obok Den, chwilę się jej przyglądając. Wyciągnął wreszcie rękę w jej stronę.
- Naprawdę trzeba zszyć tę ranę. Chcę tylko Ci pomóc.
Powiedział niezwykle jak na niego łagodnie.

Przygryzła lekko wargę, patrząc na niego niepewnie. Jednak po chwili wyciągnęła drżącą rękę, i podała mu ją. Z cichym westchnięciem wstała o.o

Jakąś ulgę poczuł, gdy ta wreszcie się zgodziło. Uśmiechnął się mimowolnie, bo uśmiech raczej tu nie pasował. Ruszył razem z Den w kierunku swego domu, wyprowadzając dziewczynę z cmentarza.